บทที่ 126

ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ก็มีคนมาเคาะประตูบ้านของซูอัน

“พี่ใหญ่ซู ข้าเองจงซิ่วหลิง เจ้าเปิดประตูหน่อย” จงซิ่วหลิงกล่าว

ซูอันนอนอยู่บนกำแพงและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

เว่ยฉงซีเหลือบมองเขาแวบหนึ่งและไม่กล่าวสิ่งใด

เขาเกลียดจงซิ่วหลิงเข้าไส้ แต่เว่ยฉงซีมีความหยิ่งยโสอยู่ในกระดูกมาโดยตลอด จึงไม่ลดตัวไปคิดเล็กค...